พระคุณแม่

แม่
ขอนแก่น ชนบท

แม่ไม่สบาย เป็นรูมาตอย ปวดขาข้างขวา ลำพังปกติก็เดินเหินก็ไม่สะดวกอยู่แล้ว นี่มาล้มแล้วขาข้างที่ปวดก็กระแทกพื้นซะอีก
งวดนี้ ไปกันใหญ่ ถึงขั้นนอนแบบบนเตียง เมื่อเดือนพฤษภาคม น้องสาว อ้อ น้องนางซิ เธอแต่งงานแล้วนี่ โทรฯเข้ามาบอก ก็รีบนั่งเครื่องบินไปทันทีเหมือนกัน

อยู่กับท่าน ได้แค่เปลี่ยนผ้าให้ ทาแป้งให้ เข็นไปเข้าห้องน้ำ ยกกับข้าวมาให้ นั่งคุยกับท่าน และสวดมนต์ให้ท่านฟัง เท่านี้จริงๆ นอกนั้นน้องนางเธอทำหมด

ความรัก หรือ ความหลง
น้องนางเธอดูแลทุกอย่าง เพราะน้องอยู่กับแม่ แต่แม่กลับต้องการพบหน้ามะไฟ
มะไฟ เข้าไปชั่วประเดี๋ยวประด่าว แม่กลับสบายใจ
แล้วน้องล่ะ น้องทำทุกอย่าง แม่ไม่มีความสุขนัก
แต่สิ่งที่น้องทำไป เป็นสิ่งดี ดูแลแม่พ่อยามทุกข์ยาก กุศลก็พอๆกับ ดูแลพระสงฆ์ที่เจ็บป่วยปานนั้นเชียวน่ะ

จึงไม่แปลก ที่เย็นอังคารที่ผ่านมา, ๙ กค ๕๐, เมื่อน้องโทรฯบอกว่า แม่เข้าโรงบาลฯ วันรุ่งขึ้นจับ TG 1044 ราชสีมา ไปขอนแก่นทันที โดยไม่บอกกล่าว เมื่อน้องกลับจากสอนหนังสือที่โรงเรียน เจอหน้ากันให้ตังน้องไว้ก่อนหมื่นหนึ่ง

พี่มีน้องคนเดียว แต่พี่มีแม่หลายคน คนนั้นก็รักพี่ คนโน้นก็เลี้ยงดูพี่ ดูว่าจะสุขสบาย แต่ความจริงเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ วุ่นๆอยู่ จะพูดไปก็กระเทือนใจกัน เจ้าอยู่กับแม่ ก็ดีแล้ว เหนื่อยมาก พี่รู้ เพราะเคยดูแลพ่อ เกือบปีเต็มๆ ก่อนที่ท่านจะจากไป พี่เหนื่อยมาก ไหนจะลูกที่บ้าน ไหนจะงานที่ที่ทำงาน ไหนจะพ่อที่โรงบาล วิ่งวนเป็นหมาโดนน้ำร้อนทุกวัน

เราเหนื่อยกาย แต่ใจอย่าอ่อนล้าน่ะ
น้องก็ได้แต่ยิ้มๆ เพราะเธอเองก็รับทุกอย่างเช่นกัน ไหนจะครอบครัว ไหนจะงาน ไหนจะแม่

งวดนี้ดีหน่อยที่เอากะถังฉี่แม่ไปเททิ้ง ล้างถัง เอามาคืนไว้ที่เก่า เอาแพมผัสไปทิ้ง ซักผ้าถุง ผ้าห่มให้ สวดมนต์ให้ฟัง แต่ก็น้อยมาก เมื่อเทียบกับที่น้องทำ

ขอกุศลผลบุญที่น้องได้ทำไป จงดลบันดาลให้เธอมีชีวิตที่สุขสบายขึ้นด้วยเถิด นุชนารถ น้องมะไฟ

มะไฟ ลูกที่เลวทรามของแม่พ่อ