มะขาม มะไฟ เกษตรแฟร์

วานนี้ แว้บไปซื้ออาหารให้อุราที่งานเกษตรแฟร์อีกวันหนึ่ง หลังจากไปในค่ำแรกที่งานเปิด
ตอนไปรับ หมูกรอบเมืองตรัง ๓ ชุด บาร์บีคิว ๓ ไม้ แล้วจ่ายตัง นิสิต เขาไหว้ พร้อมกับทักว่า มาทุกปีเลยน่ะ ทำเอาสะดุ้ง

แต่ เมื่อมาย้อนนึกดู ก็ปกติ ที่เขาต้องจดจำลูกค้าที่ดี และ .... อย่าง มะฃาม มะไฟ เอาไว้ อิอิ

ค่ำแรก ว่าจะเอาปลาไป อุรา บอกไม่เอา แต่พอบอก หมูย่างเมืองตรัง กับ บาร์บีคิว มันบอก เอาเอาเอา เอาครับพ่อ
ไม่ค่อยอยากให้เขากินหมูเลย ไม่ใช่เพราะตอนเขาทารก เคยล้อว่า อุรากินหมู มิได้ แต่เพราะ ไม่อยากเป็นเหตุให้ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต แต่ก็เอาเถอะ ไม่ได้เจตนา

ก็ให้งงงๆอยู่ ตอนบอกชื่อไป หลังจาก นิสิตทาริกา เขามารับออร์เดอร์แล้ว สังเกตุดู มือไม้สั่นๆลนๆลานๆพิกลๆ หลังจากที่ถามชื่อ

พี่(ลุง)ชื่ออะไรค่ะ
มะไฟ

พอบอกชื่อให้ นิสิตทาริกา เธอรู้แล้วก็เตลิด เดินไปซื้อพวกผลไม้มากินเล่น ระหว่างที่ให้ร้านนิสิต(สัตว์)แพทย์เขาเตรียมอาหารให้ แต่พอเห็นเหล่านิสิตเธอไหว้ พร้อมทักทาย ราวกับคุ้นเคยกันดี ก็เลยเข้าใจ

ก็ให้นึกไปเอาเองว่า ทาริกาคนนั้น คงโชคดีมหาศาล ที่เป็นคนรับออร์เดอร์ จาก มะไฟ เป็นคนแรกรึเปล่า ถึงได้มีอาการ

วันที่ ๓๐ ไปซ้ำ อุรามันบอก หมูไม่ไหวแล้วพ่อ กินไม่หมด แหมแหมแหม มันก็ไม่ได้มากอะไร ซ้ำร้ายหากให้ ไหมฟ้า เธอเห็นเขา ก็คงไม่แคล้ว โดนเหน็บ

โห ขนาดนี้ แค่แมวเม้ยมอง ก่อโหม้ดแล่ว

คือ แค่แมวป่วยมอง ก็หมดน่ะ นี่ยังไม่ดม หรือ กินน่ะ แค่มอง

แต่ความจริง อุรา มันกินคนเดียวมากกว่า เลยไม่มีอารมณ์กิน ทุกปีมันกินกับพี่มัน ปีนี้ พี่มันไปเรียนไกล (ที่ว่า โดนทำร้ายที่หนองหอย สารภี เชียงใหม่ นั่นแหละ) เลยไม่ได้มากินด้วยกัน มันคงคิดถึงพี่มันมั้ง เลยกินไม่ค่อยลง อีกอย่าง บาร์บีคิว สามไม้ มันฟาดเรียบ

แล้วจะไปเหลือที่ให้ หมูตรัง เข้าไปอยู่ได้ไง

เน้อะ

งานเกษตร ดง มะฃามหวาน งานมะขามโดยแท้ และชื่อร้าน มีแต่ น.ส กันท้างน้าน ราวกับว่า ที่ปลูก มะขามหวานได้เนี่ย เป็นที่ นส.๓ รึเปล่า

เดินหา มะไฟ อยู่เนี่ย ไม่ยักเจอ เดี๋ยวบ่ายๆ จะออกไปเดินหาอีก ถ้ายังหาไม่เจอ ตั้งจิตตั้งใจเอาไว้เลยว่า จาไปร้องเรียน สคบ งานเกษตร ไม่แฟร์เลย ไม่มี มะไฟ

เช้านี้ ฟาดหมูตรัง กาแฟเขาช่อง ข้าวต้มผัดบางเขนอีก ๓ มัด
เหมือนกันแหละ หมูตรัง ยังไม่หมด เอาแต่ว่า อุรา มัน

Sun Jan 31 15:12:46 ICT 2010

บ่ายนี้ ไปเดินอีก เจอจิ๋มทักในภาวะฉุกเฉิน, กำลังข้ามถนน, เลยไม่ได้ตอบเธอ ไปเกร่ๆหาต้นไม้ประดับบ้าน มาลองนึกๆดู เอาพวกบ้าใบ กินได้ โตเร็ว ระหว่างที่เดินไป ก็เห้นต้นไม้ออกดอกสีเหลือง ตรงบริเวณริมทาง ก็ชอบใจ กะอยู่ว่า ลำบากนัก ไม้พวกนี้ ก็ใช้ได้ ไม่สูง แต่ให้ร่มเงาพอให้ปูเสื่อ นั่งเล่นได้

ไปเจอ โปร่งฟ้า กินได้ เป็นยาด้วย ใบมาก สูงราวๆ ๒ เตร แต่ต้องตัดแต่ง ข้อมูลจากคนขายน่ะ ส่วนเจ้าของซุ้ม ชื่อมาพ้องกันอีก ก็ ลุงตึ๋ง ไง ต้นละ ๒๐๐ โห แพง เพราะตั้งใจจะเอา ๒ ต้น มิปาเข้าไป ร่วมๆครึ่งพันรึ คนขาย ก็ใจดี บอกให้แยกต้นเอาก็ได้ครับพี่ แล้วก็ชี้ให้ดูกระถาง ที่มีหลายต้น

เออ เข้าท่าแฮะ ขอบคุณมาก แล้วจะมาเอา บอกกับเขาไว้งั้น

เดินไปสักพัก เจอเสลดพังพอน รางจืด มะกรูด คว้ามาเลย มากพอแล้ว ก็กลับ มาเจอตะไคร้หอมไล่กัดยุงอีก คว้ามาเลย ไม่รีรอ ดูทีซิว่า จะรอดมั้ย แวะมารับ โปร่งฟ้าไปด้วย

ขากลับ ก็แวะสั่งอาหารที่ร้านนิสิต(สัตว)แพทย์อีกตามเคย ทาริกนิสิตพวกนั้น เขาจำ มะไฟ ได้จริงๆด้วย เออ เอากะเขาซี สั่งปลา ๑ ตัว หมูตรัง ๑ ชุด บาบีคิว ๓ ไม้ เท่านี้แหละ บอกเขา ราวๆ ห้าโมงเย้นจะไปเอา

ก็อยากมาจำกันได้ ก็ต้องสั่งกันไว้ได้ซิ เน้าะ