วัดกันที่ผลงาน

เมื่อวาน อ่านจดหมายไฟฟ้า เจอจดหมายเวียน ก็พวกฟอหวอด นั่นแหละ ว่าจะไม่เอามาเป็นสาระแล้วเชียว

วันนี้ อ่านหนังสือเวียน จาก หน่วยงานที่อยากเป็น paperless office แต่บุคคลการในหน่วยงาน ยัง dump เอกสารมาทาง printer กันโครมๆๆๆๆ เรื่องหนึ่ง ที่อานคือ การจัดทำกรอบการประเมินผลงาน

ก็น่าสนใจดี หน่วยงานตั้งมาตั้งนานแล้ว เพิ่งมาทำกรอบ คงไม่ใช่ผลงานหายแล้วถึงมาทำกรอบหรอกน่อ เอาเถอะ แต่ก็อดนึกถึงจดหมายไฟฟ้านั้นไม่ได้

ลองลองอ่านดูเด้อ คลายเครียด


วัดกันที่ผลงาน....

บาทหลวงคนหนึ่งกำลังเข้าแถวอยู่ที่ประตูสวรรค์ คนก่อนหน้าเขาเป็นไอ้หนุ่มคนหนึ่งสวมแว่นกันแดด
เสื้อตัวโคร่ง แจ็คเก็ตหนัง และกางเกงยีนส์

เทวทูตถามไอ้หนุ่มว่า “เจ้าคือใคร ข้าจะพิจารณา ว่าเจ้าควรจะได้เข้ามาอยู่ในดินแดนของพระเจ้าหรือไม่”

ไอ้หนุ่มตอบ “ผมชื่อ โจ โคเฮน เป็นคนขับรถแท็กซี่อยู่เมืองนิวยอร์ก”

เทวทูตตรวจสอบในบัญชีรายชื่อสักพักแล้วยิ้ม

“ใส่เสื้อคลุมผ้าไหมนี่แล้วรับไม้เท้าทองคำไป ยินดีต้อนรับสู่ดินแดนของพระเจ้า”

ทีนี้ ก็ถึงตาของบาทหลวง เขายืนตรงอย่างมั่นใจแล้วแนะนำตัว
“ผมชื่อโจเซฟ สโนว์ เป็นบาทหลวงของโบสถ์เซนต์แมรี่ ทำงานรับใช้พระผู้เป็นเจ้ามา 43 ปีเต็ม”
เทวทูตตรวจสอบอยู่ในบัญชีรายชื่อ แล้วบอกเขา
“รับเสื้อคลุมผ้าป่าน กับไม้เท้าบรอนซ์ เจ้าจะได้อยู่ในดินแดนของพระเจ้า”
“เดี๋ยวก่อนครับ” บาทหลวงประท้วง
“ไอ้หนุ่มเมื่อกี้เป็นคนขับรถแท็กซี่ เขาได้เสื้อคลุมผ้าไหมกับไม้เท้าทองคำ มันเป็นไปได้ยังไงกันครับนี่”

“ที่นี่ เราวัดกันที่ผลงาน” เทวทูตตอบเย็นชา
“เวลาเจ้าเทศน์ ผู้คนหลับหมด แต่เวลาเขาขับรถ ผู้คนสวดภาวนา”

บางที นอกกรอบมันก็ดีเน้าะ