วันที่เราเกิดมาดูโลกนั้น เปรียบเสมือนเข้าสู่สมรภูมิ สมรภูมิชีวิต ระหว่าง แม่ เราเอง พ่อ และญาติๆ
แม่ และ เรา ต่างทำสงสครามด้วยกันทั้งคู่ สงครามที่ต้องรอดทั้งคู่ สงครามที่ต้องได้รับชัยชนะทั้งคู่ แม่เสียเลือด เนื้อ เหงื่อ ลมปราณแทบแตกสลาย เพียงเพื่อ ให้เราได้เกิดมา
เราร้องจ้า เมื่อหลุดจากครรภอันอบอุ่นสุขสบายตลอดเวลาสิบเดือน มาสู่โลกเบื้องนอกอันหนาวเหน็บ
แม่ ยิ้มทั้งน้ำตา เมื่อได้ยินเสียงร้องของลูกรัก
แม่ เรา รอดมาได้
พ่อ ลุง ป้า น้า อา พี่ น้อง ต่างดีใจ ต่างยิ้มทั้งน้ำตา น้ำตาแห่งความสุข
เราได้รับรัก เมตตา จากแม่-พ่อ ลุงป้า น้า อา พี่ น้อง นับแต่นั้นมา จนบัดนี้
พระคุณแม่
Friday, August 12, 2011
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment