จิต และ เสือ

ใจ หรือ มโน หรือ จิต นี้พิสดารนัก นอกจากจะมีชื่อเรียกแตกต่างกันไป ทั้งๆที่ ในกายคน ก็แค่ จิต กับ เนื้อหนังมังสาเท่านั้นเองแล้ว

จิต หากปล่อย ไม่ควบคุม ไม่อบรม เขาก็ละโลดแล่น ระเริงไปกับสิ่งปรุงแต่ง ดั่งเด็กทารก ที่สนุกสนานไปวันๆ ไม่ยอมหลับนอนพักผ่อน  ต่อเมื่อเมื่อยล้าเต็มทนนั่นดอก จึงได้ฟุบคาอกแม่ไป ทั้งๆที่ปากยังดูดนม

แต่ถ้าจับ จิต มาอบรม มันดูว่ายาก แต่หากจับมาอบรมได้แล้ว จิต จะสงบเสงี่ยม เรียบร้อย ทำอะไรได้ตามสั่งงดงามเสมอ เปรียบประดุจดั่งทารก ที่ได้รับการอบรม สั่งสอนกิริยามารยาทมาดี จะลุก จะเดิน จะนั่ง ก็พิจารณา ดูสง่างามมาก

วันก่อน เหลน หรือ โหลน ไม่แน่ใจในลำดับญาติของเขานัก อายุก็ราวๆ สามขวบ ไปโรงเรียนอนุบาล ไม่เจอกันอีกสามสี่วันถัดมา พวกมาวิ่งเล่นซะแล้ว

เสือ เสือ วันนี้ ทำไมไม่ไปโรงเรียน
บ่ บ่ คูตายแล้ว

เขาตอบมายังงั้น เออ ง่ายดี จะไปทำไมโรงเรียนในเมื่อครูตายแล้ว เหตุผล และ ตรรกของ เสือ เรียบง่ายเสมอ always enough and suffice.

วันถัดมา เจอเสืออีก ก็เรียกเสือมาเอาเงาะ เงาะผลไม้น่ะ เขาก็รี่เข้ามาเลยแล้วบอกเขาว่า จะสอนเรื่อง ....ให้
เขา, ทารกที่ชื่อ เสือ นั่นแหละ, หันหลังกลับทันควัน ตะโกนบอกมาว่า

บ่ บ่

แล้วก็วิ่งหนีเข้าไปบ้านอย่างรวดเร็ว เร็วเกินกว่า ปู่ หรือ ทวด อย่าง มะไฟ จะคว้าตัวได้ทัน

จิตใจคน ก็เฉกเช่นเดียวกัน พอไม่ฝึกเขา เขาก็คิดเรื่อยเปื่อยไป ตามแต่จะมีสิ่งปรุงแต่งมาให้ หากคิดจะฝึกจิต ต้องขยันวิ่งจับ จิต เอาไว้ให้อยู่ซะก่อน แล้วตะล่อมฝึกเอา ต้องรู้จักหลอกล่อด้วยกุศโลบาย แล้วหาสิ่งผูกมัด จิต เอาไว้ ให้เขาอยู่กับสิ่งนั้นๆแต่อย่างเดียว

ดังนี้แล้ว หากลูกๆ หรือ ทารก ไม่ยอมไปโรงเรียน โดยยกเหตุผลว่า ครูดุ ครูบังคับ ฯลฯ หรืออะไรที่ร้ายๆเกี่ยวกับครู หากคิดจะยกตรรกของ เสือ มาใช้กับลูกๆมั่ง เพียงเพื่อให้ไปโรงเรียน หรือ ออกจากบ้าน ลุกออกจากที่นอนก็ ไม่สงวน เปเต้น หรือ ลิขสิทธิ์อะไรดอกน่ะ

แต่ต้องบอกกับคุณครูที่โรงเรียนเสียก่อนล่ะ  ไม่งั้น ตัวผู้ปกครองเองนั่นแหละ จะ .... อาย