ประหยัด

เมื่อวันก่อน ได้อ่านหนังสือเวียนที่บอกให้ช่วยกันประหยัด เช่น ค่าอาหารสำหรับเลี้ยง การจัดงานต่างๆ การเดินทาง เรื่องที่พัก ฯลฯ ก็อ่านไป แล้วก็ภูมิใจตัวเองอยู่นิดนิด เพราะขนาดว่า ไม่ยอมเปิดไฟฟ้าแสงสว่างทำงาน ก็ยังอยู่ได้แทบทั้งวันเลย ขณะที่ ที่อื่นๆล้วนแต่สว่างใสว กันถ้วนทั่ว

ไม่ได้ยกตนข่มท่านน่ะ

มันเคยชินน่ะสำหรับเรื่องแสงสว่างเนี่ย เพราะทำงานหน้าจอคอมพ์ แสงจากจอ ก็แสบตามากพอ แสงส่องมายัง แป้นพิมพ์ก็มีให้ เลยรู้สึกว่า ไม่รู้จะไปเปิดไฟฟ้าแสงสว่าง ในห้องอีกทำไม สิ่งแวดล้อมที่อื่นนั้น ย่อมแตกต่างไปจากที่เล่ามา จึงเปิดไฟสว่างใสวกัน

เหล่านี้ เป็นแต่เพียงข้อคิด เล็กๆน้อยๆน่ะ

เอาง่ายง่าย เอ้า เอาแค่ใช้โทรศัพท์ก็แล้วกัน ถ้าหมุนออกนอกที ก็ สามบาท (ราคาเก่าน่ะ ไม่รู้ขึ้นราคารึยัง) ถ้าองค์กร มีคนอยู่ห้าร้อยคน หมุนออกคนละห้าหนต่อวัน ทำงานกันยี่สิบวัน จะเป็นเงินเท่าไร เอางี้ ปีละ ๕๐ สัปดาห์ สัปดาห์ละ ๕ วัน ค่าโทรฯจะเป็นเท่าไหร่ ก็ ๕๐ x ๕ x ๕ x ๕๐๐ x ๓ บาทแหละ เน้าะ คูณกันเอาเอง

ไม่ใช่น้อยๆเลย

มะไฟ เลยกำหนดจิตไว้เลยว่า จะไม่โทรฯออก ถ้าไม่จำเป็น เอาส่วนของตน ไปให้ หน่วยงานที่จำเป็น ต้องใช้โทรศัพท์ ติดต่องาน ยังจะดีกว่า บางคน ไม่คิดยังงั้น ซ้ำร้ายยังจะมาคาดหวังเอาว่า มันเป็นส่วนที่เราต้องได้ ต้องมี จึงจำต้องเอาต้องใช้ ...ฯลฯ ซะงั้น ตัวอย่างที่เห็นชัด ก็ thumb drive เมื่อ สามปีก่อนไง และไวไวนี้เอง ก็ถึงกับจัดซื้อ external hard disk กันเรียกว่า กะจะแจกจ่ายกันให้คนละอันไปเลย ซึ่ง ไม่ถูกต้อง

การนำคอมพ์เก่าๆ ที่ยังพอทำงานได้ กลับมาใช้งานนั้น ดูก็ดีน่ะ แต่ ต้องเป็น ผู้รู้ด้วย ถึงจะคุ้มค่า หากเอามาเปิดทิ้ง ให้ กินกระแสไฟฟ้า มันไม่ดีเลย เพราะคอมพิวเตอร์นั้น มันมีค่ามาก ก็ต่อเมื่อ มันทำงานตลอดเวลา มันทำงานซ้ำซาก แต่หากสัก เอามาเปิด แล้วสักครึ่งชั่วโมง หรือ หนึ่งชั่วโมง มาเคาะแป้นพิมพ์ที ไม่คุ้มหรอก เปลืองค่าไฟฟ้าเปล่าๆ

ยังจำได้ ...ตึ๋ง ประหยัดได้ ก็เท่ากับหาได้น่ะ... ซึ่ง กุสุมา เคยบอกไว้ เมื่อราวๆปี ๒๕๒๗ ราวๆนั้น ยามที่เราสอง มีเงินใช้กันเดือนล่ะประมาณ ๒๐๐๐ บาท เงินที่เหลือ เอาไปส่ง เอาไปผ่อนบ้านหมด และเราไม่มีรายได้อื่นเลย นอกจาก เงินเดือน

ประหยัด มันต้องมีในใจ ประหยัด ต้องออกจากในภายใน

แต่ มันสวนทางกันกับการทำงานแล้ววัดความสำเร็จกัน ด้วยการใช้เงิน