ค ร ม : ฅนรถเมล์

วานนี้, จันทร์ ที่ ๑๔ ธค ๒๕๕๒ ตอนค่ำ กลับบ้าน ขึ้นรถเมล์เหลืองติดแอร์ แน่นก็แน่น รถ ก็วิ่งเร็ว จึงกำตังค่ารถไว้ กะว่า กระเป๋า มาจะรีบจ่ายค่ารถทันที
กระเป๋ารถมา เธอก็เบียดๆผู้โดยสารออก แล้วยืนอย่างทะมัดทะแมง เก็บตังค่าโดยสาร คนโน้นที คนนั้นที รอบๆตัว

ไม่ใช่รอบๆตัวเธอหรอก แต่ รอบๆตัว มะไฟ น่ะ

มีแต่ มะไฟ เท่านั้น ที่เธอไม่ยอมเก็บตัง ทั้งๆที่ก็เห็นว่ามือกำตังค่ารถ ยกขึ้นยื่นให้ รอเธอมาเก็บเอาไปอยู่

จนแล้ว จนรอด เธอก็ไม่เก็บ ดูท่าทางว่าจะหันหลังกลับเดินหนีเข้าไปในตัวรถซะด้วยซี

นี่ ใจคอจะไม่เอาเลยรึไง ฮึ ตังค่ารถน่ะ
ลงไหนล่ะ ลุ้งงง

เลยได้จ่ายค่ารถสมใจ ไม่งั้น คงไม่ได้จ่ายแน่แน่ เพราะจะถึงป้ายที่ต้องลงแล้ว

วันนี้ เด็กนักเรียนคนหนึ่ง พอเห็นเก้าอี้ว่าง เพราะคนลงไป เธอก็สะกิด คนโน้นให้นั่ง คนนี้ให้นั่ง แต่ ไม่มีใคึรยอมนั่ง แม้กระทั่งเด็กนักเรียนคนนั้น

แปลก

เธอหันมาทาง มะไฟ มะไฟ ก็ไม่นั่ง เพราะนั่งทำงานมาทั้งวันแล้ว

นั่งไปเถอะคุณ
ไม่ค่ะ
งั้น ก็ปล่อยให้มันว่างๆอยู่งั้นแหละ

ก็ดูว่าเธอจะเคืองเเอาจริงๆแหละ
ไม่แปลกหรอก
แต่ ที่แปลก ทำไมต้องไปเที่ยวสะกิดคนอื่นให้นั่ง ว่าง กลับไม่ยอมนั่ง
แต่ ที่สุด ก็มีเด็กนักเรียนอีกคนมานั่งเข้าจนได้ เฮ้อออ

จะรอดูว่า พรุกนี้ จะเจออะไรในรถเมล์อีก

ซีงิต