ถึงที่หมาย โดย สวัสดิภาพ

มาถึงเวลานี้ คำว่า ถึงที่หมาย โดย สวัสดิภาพ คงเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องการเป็นอย่างยิ่ง ความต้องการนี้ คงเกิดจาก การเห็นคนตาย จากอุบัติเหตุบนท้องถนน ติดๆกันหลายครั้ง ครั้งล่ะหลายๆศพบ้าง ไปตายในโรงพยาบาลบ้าง

....คงเป็นเวรกรรมน่ะ.... ผู้สูญเสียรำพึงเบาๆบ้าง สะอึกสะอื้นพึมพำออกมาบ้าง
....อุบัติเหตุ ไม่ใช่เรื่องเวรกรรม...  ตำรวจท่านว่ามาอย่างนั้น

แต่หากเราจะมาเอาแพ้ชนะกัน มันไม่ได้อะไร เพราะมีแต่ความสูญเสีย ทั้งคู่

แต่ อุบัติเหตุ พอจะป้องกันได้ พอจะหลีกเลี่ยงได้ พอจะ ชดเชยได้หากเกิดขึ้น  อันนี้ จริง



ซึ่งอัน ชดเชย นี้ ไม่มีใครอยากได้เลย ไม่อยากให้มีการสูญเสีย จะดีกว่า

เมื่อครั้งยังเด็กอยู่นั้น เคยอาศัยทำมาหากินกับพ่อแม่ ข้างๆคิวรถ พอโตมาสักพัก พี่สาวไปแต่งกับนายท่ารถ เลยต้องเรียกว่า พี่นาง ไป และมักจะได้ยินบ่อยๆ เสมอๆ ทุกครั้งที่รถจะออกจากท่า เสียงของนายท่า ประกาศว่า

...ขณะนี้ รถโดยสารเที่ยวที่... กำลังจะออกจากท่ารถ ประโคนชัย ไปยังจุดหมายปลายทาง บริษัทฯ...ขอขอบคุณท่านผู้โดยสารที่มอบความไว้วางใจใช้บริการการเดินรถเที่ยวนี้ ...ขอให้ท่านผู้โดยสารทุกท่าน เดินทางไปถึงที่หมายโดยสวัสดิภาพ

ซึ่งคำกึ่งอวยพรลงท้ายนี้ ทุกคนแทบไม่ตระหนักถึงความห่วงใย ที่บริษัทเดินรถต่างๆ มีต่อตนเอง เพราะปกติก็เดินทางถึงที่หมายกันถ้วนหน้าทุกคนไป

ครั้นเมื่อวันที่ ๑ กพ ๒๕๓๗ ที่เกิดอุบัติเหตุรถตู้เหมาคัน คว่ำกลิ้งทุกท่าลงข้างถนนแถวๆสิงห์บุรี คนตายเกลี้ยงทั้งคัน เหลือรอดคนขับรถคนเดียว ตายคาที่ ๖ ไปตายที่โรงพยาบาลสิงห์บุรี ๑

ครั้งนั้น มะไฟ ถึงได้ตระหนักถึงคำอวยพรส่งท้าย ของนายท่ารถ ถึงความหมายของคำว่า เดินทางถึงที่หมายโดยสวัสดิภาพ รู้ดี เพราะคนที่อยู่สิงห์บุรีคือ กุสุมา ศรีโยธา

แบบจำลองการทิ้งกากฯ

เอาเถอะ แม้ตัวตนจะไม่อยู่ แต่ผลงานก็ยังแทนตัวได้ ,ช่างมาถ่ายรูปผลงานไปออกรายการ หญิง, กุสุมา, คงหมดห่วงซะที


หากมีอันใดล่วงเกินไป ขออภัยกันตรงนี้เลย กุศลผลบุญก็ได้อุทิศให้ไปแล้ว ขอให้สู่สุคติภพเถิด

 ไม่มีอะไร battery มันหมดน่ะ แล้ว aspire 2920 เครื่องนี้  เขาก็พาลดับวูปไป เอาล่ะ publish ไว้ก่อนสักโสดหนึ่ง แล้วค่อยมาว่ากันต่อ เน้าะ

แต่นั้นมา เวลาเห็นเพื่อนร่วมงาน เดินทางไปไหนมาไหน ก็มักจะบอกเพื่อนร่วมงาน ด้วยวลีเดียวกับ นายท่ารถพี่เขยท่าน บอกกับผู้โดยสาร แต่ครั้นบอกบ่อยๆเข้า เขาก็ว่า คงยังไม่ลืม ยิ่งเวลาผ่านไป เมื่อไปย้ำเข้า บ่อยเข้าทุกที คนเขาก็หาว่า บ้า

เอาละ จะยังไงก็ชั่งเถอะ ความปราถนาดีจากใจ ก็คือกุศลกรรมที่ มะไฟ ได้ก่อขึ้น แน่นอนว่า ทำดีย่อมได้ดี ต่อเมื่อผลกรรมยังไม่สนอง ก็ไม่ต้องร้อนรนไป

เดือนก่อน เขียนเรื่อง FreeBSD ส่งไป ในนั้น สิ่งแรก ที่บอกไปคือคำสั่ง exit หรือ logout ซึ่งไปเปรียบเอากับการ หยุดรถ ในการสอนขับรถ โดยเปรียบเทียบเอาว่า ถ้าไม่บอกนักเรียนขับรถ ให้รู้ถึงการหยุดรถเอาไว้ก่อน ต่อเมื่อจะบอก (ให้เขาหยุดรถ) ระหว่างที่เขาขับรถไปนั้น มันคงขลุกขลักน่าดู เผลอ ๆ จะมีอุบัติเหตุเอา

เข้าใจว่า นัก(เขียน)วิชาการ ท่านคงเห็นขำกัน มากกว่าจะเห็นว่าเป็นเรื่องจริง ซึ่ง มะไฟ เอง ก็ไม่ได้อยากให้เห็นจริงจังอะไร เป็นแต่ เปรียบเปรยให้ทราบถึงเหตุผล ในการยกคำสั่งแรก มาสอนให้รู้ เท่านั้นเอง

เอาเถอะ ก็ออกจะมากไป ไม่ดี

แต่ในแง่ธรรม การรู้จัก หยุด และ การเดินทางถึงที่หมายโดยสวัสดิภาพ(ทำที่สุดแห่งทุกข์) นั้น ก็เป็นสิ่งที่ทุกคนต้องการ จะได้ไม่เสียทีที่เกิดมาพบพระพุทธศาสนานี้เข้า ฉันใด ก็ฉันนั้น ก็เห็นสมควรยุติเรื่องนี้ ไว้แต่เพียงเท่านี้

ด้วยเดชแห่งคุณพระรัตนตรัย ขอความสุขสวัสดี จงบังเกิดแก่ทุกท่านผู้เจริญในธรรม

เขียนเสร็จ ก็มีหนังสือเวียน แม้จะไม่ใช่หนังสืออีเล็กทรอหนิกส์ แต่ก็เป็นหนังสือราชการ มาแจ้งให้ทราบ ถึงการทำบุญ ในวันศุกร์ที่ ๑๔ มกราคม ๒๕๕๔ ที่จะถึงนี้ เลยร่วมทำบุญไป ตามกำลังทรัพย์เท่าที่มี ขอให้ทุกท่าน ได็โปรดอนุโมทนาสาธุด้วยเถิด