๑ วันมหัศจรรย์กับนิวเคลียร์

วานนี้, ๒๐ กพ ๒๕๕๓, ไปงาน ๑ วันมหัศจรรย์กับนิวเคลียร์ ณ ใจกลางโลก, central world, จนได้ และ กลับมาบ้านเองได้โดยสวัสดิภาพ อุรา แม้ว่าจะไม่ค่อยเชื่อนักว่าไปถึงที่หมายได้ แต่ก็อดจะแปลกใจไม่ได้ ที่เห็นถุงหิ้วติดมือมา ซึ่งพอรู้ว่าอะไรเป็นอะไรก็ไม่ถาม เพราะมี หมูยอผงไหม ของชอบไปให้กิน

ออกจากบ้าน สายเล็กน้อย จับรถตู้ข้างทาง ริมถนนแจ้งวัฒนะไปอนุเสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ยี้บห้าบาท ลงใต้ทางด่วนแป้บเดียวเอง ถึงแล่ว เดินข้ามสะพานไขว้ ไปซื้อตั๋วรถไฟฟ้า พอได้ออกกำลัง ครับผม ได้ออกกำลังจริงๆ ระยะทางยาว อากาศดี

ไปถามคนขายตั๋ว ว่าจะไปที่ central world เนี่ยไปลงที่ไหนครับ
ลงชิดลมค่ะ กดหมายเลข ๓ น่ะค่ะ ยี้บห้าบ่ะค่ะ

เลือกตู้ที่ว่าว่าง กลับกลายเป็นช้าไป เพราะอีตอนกดเลือกเลข ๓ นั่นมันใช้ ดิจิต้อน ที่ไม่ใช่ digital มั้ง เลยเลือกยังไงก็เลือกไม่ได้ หันหลังหนีเลย ไม่ยุ่งกับแม่งงงงง

ไปเลือกอีกตู้ ไวกว่า

ไปถึงชิดลม ก็สถานีเก่าที่เคยลงคราวทำ workshop นั่นแหละ ถามพนักงานรถไฟฟ้าที่อยู่นอกรถว่า จะไป central world ไปไงครับ อันนี้ ต้องถาม แม้จะรู้ว่ามันอยู่ตรงไหนแล้วก็ตาม ต้องถามเพื่อความแน่ใจ

เดินตรงไปเลยค่ะ พอถึงสี่แยก จะมีทางเลี้ยวขวาเข้าไป
ขอบคุณครับ

เจอทาริกา ยืนแจกกระดาษ ก่อนขึ้นบรรไดเลื่อน ถามเธอว่าเอเดนโซนไปทางไหน เธอไม่ทราบ แนะให้ไปถามข้างบน

อ้อ เธอเป็นชาวดินเน้าะ เลยไม่รู้เรื่องอีดงอีเดนอะไร ก็แนะให้ไปถามชาวฟ้า
ขึ้นบุนไดเลื่อนแล้วก็ตรงแน่วไปอย่างเดียว ไม่ถาม ก็ดูว่าไปจนสุดมองลงมาข้างล่างที่ว่าเป็น ชั้น ๑ ก็ไม่ยักกะเจออะไรที่เกี่ยวข้องกับ สทน. เลยแม้แต่น้อย

เลยดอนเยิ้น เดินย้อนกลับมาถามหนุ่มที่ยืนกลางทาง ก็นึกรู้ว่า หลงทิศ เพราะที่เดินไปมันทิศเหนีย แต่เอเดนโซนมันอยู่ทิศตะวันตก

นี่แหละผลของการ ไม่ถาม

หันเดินกลับทิศตรงหนุ่มเหน้าเขาบอกมานั่นแหละ ตรงลิ่วไปเลย จนสุดทาง ได้ยินแว่วๆทั้งที่ยังไม่ถึง

เคลียร์ๆ ร้ายๆ
ช้าดเลย

ลงบุนไดเลื่อนมา เจอพวกเรา กับเวทีที่คู่หนุ่มหล่อสาวสวยประกาศจ้อยๆเจื้อยแจ้วอยู่ ที่ได้ยินนั่นแหละ

งานกำลังเริ่มพิธีเปิดพอดี้ ยังกับว่า เราไม่ไปถึง งานเปิดไม่ได้ ซะงั้น

อาจารย์นเรศ ท่านแซว พี่ๆ จะถ่ายเอาไปทำไมโครฟิล์มรึ พอเห็น มะไฟ พยายามถ่ายรูปด้วยมือถือ

ฮาาาาาาาาาาา เข้าใจแซว เห็นด้วย เพราะรูปมันเล็กกะติ้ดจิ๋วหลิวจริงๆ

ลงทะเบียน โดยไม่เบียดใคร แล้วส่งข้างบัตร ที่เขาเรียกว่า หางบัตร นั่นไปชิงโชคบลูโทป้าส

พอเที่ยงนี่ซิ ยุ่ง เพราะเช้ายังไม่ได้กินอาหารเลย จะออกไปข้างนอกกับ วิชัย ก็ไม่ได้ ฝนลง

ขึ้นไปล่ออาหารลาว ยำแซบ อูมอามไอ้อะอ่อยอึ๋งไออิงอิง อ๋องอ๊อยอกอิบอาท ไอ้แองเอย อิ่ม

เจอคุณน้อยมาขายหมูยอผงไหม เลยอุดหนุนท่าน ๖ ชุด เธอก็ใจดี แถม ลูกชิ้นให้อีก ๑ กระสอบ พอดีตอนนั้น ผสทน. ท่านเข้าไปในบุ้ตด้วย เลยได้ยกมือไหว้ท่าน

ในงาน เจอพี่แหม่ม ที่เป็นคนไทย เจอ สองรอง เจอ วิชัย เพื่อนหมากรุก ดร. ธวัชชัย อาจารย์นเรศ กับน้องๆสีเขียวหลายคน ไปยืนปลง กับ แบบจำลอง เครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ ที่ท่านพี่จิตร รังสรรค์งานทิ้งไว้

เห็นของ นึกถึงคน

ข้างๆกัน มีแบบจำลองโรงไฟฟ้าพลังนิวเคลียร์ ก็ได้แต่ ท้วง ไปตามประสาคนหาเรื่องว่า ในช่วง start up เนี่ย กิจกรรมของแท่งควบคุม ควรจะแสดงให้เห็นด้วยก็จะดีไม่ใช่น้อย เพราะ มันเน้นว่า เราจะควบคุมปฏิกิริยาได้ยังไง

ไม่รู้ทาริกาท่านนั้นจะ get ไอเดียรึเปล่า

ได้ถามท่านมานิตว่า ตัวเลข 1906 เนี่ย มันถูกหรือ ท่านว่า ไม่ทู้ก พอสอนั้นมันยังไม่มีอาหารอะไรออกมาเลย

ฮาาาาาาาาาาาาาา

เจอหัวหน้า ศร gic ที่พา เมียมาด้วยตอนเดินกลับมาขึ้นรถไฟฟ้า งานนี้คงไม่แคล้ว หางบัตรนำโชคแน่ๆ

แต่ ให้โชคไปกับคนอื่นเขาดีกว่า
สละแล้ว
ทำไมไม่เจียรนัยตนเองล่ะ ฮึ

จากโลกลงมา กลับมาถึงบ้าน นอนลูกเดียว

มา ลึกบันทง เอาช่วงเช้าวันจันทร์ที่ ๒๒ กพ ๒๕๕๓ เวลา Mon Feb 22 11:04:41 ICT 2010