บุญฤทธิ์ อาศัยความเพียรเป็นไฟเผากิเลสให้เร่าร้อน (ภาค ๒)

ก็คงกุศล ให้ผลทันตาทันใจแหละ หน่อย เลยไล่ให้กลับกับหลานๆ ที่เป็นเพื่อนพระเอก ที่เขาเช่ารถตู้มากัน ที่พอเขาแวะเข้ามาชม ผ้าไหม แล้วก็ออกไปดูกันต่อที่ ถนนสายไหม ชนบท ซึ่ง ที่สุดแล้ว พวกเขาทั้งหลาย ก็ได้สิ่งที่ถูกใจกันในถนนสายไหมนั้น

ยินดีด้วย

แต่งั้นก็เถอ สีโอรส ก็ยังคงความเสน่หาอยู่ เพราะหายากมาก ก็ไม่รู้ว่าสะกดยังไง โอรถ โอรด โอรส ก็ดูแล้วไม่เห้นว่าจะสะสวยเลย ออกจะช้ำเลือดช้ำหนองด้วยซ้ำไป เกิดไปชอบกันด้าย

เอาเถอะ กว่าจะขยับออกจากถนนสายไหมได้ ก็ร่วมชั่วโมง ทำเอาเพื่อนๆ ที่ดูวิดีโอ ถามกันเกรียว นี่รถไปถึงไหนแล้ว หลังจากดูวิดีโอจบ พวกเราก็บอกว่า ยังจอดอยู่ที่เดิม ไม่ได้ขยับไปไหนร้อก

ต้องชมพี่คนขับจริงๆ นับถือมากเลย

รถขยับแยก ไมวิ่งมาตามทางที่เคยใช้ แหม ทำยังกับมีรถแน่ะ คือหลานเขาไม่วิ่งเส้นทาง ที่รถประจำทางใช้น่อ แต่แยกเข้าไปทาง สระบุรี แทนที่จะเข้านครราชสีมา

ถนนเส้นนี้ ไม่เคยผ่านมาก่อน จึงดูแปลกตาไปหมด

คุณเก่ง เขาพาไปแวะวัดหลวงพ่อโต ที่สรพงษ์ ชาตรี เขาสร้างขึ้น แถวๆ สีคิ้ว ด่านขุนทดแถวนั้น ก็ขอขอบคุณ คุณเก่ง หัวหน้าทีมไว้ตรงนี้ด้วย

พวกเราเข้าไปไหว้พระ ทำบุญกัน ระหว่างที่อยู่ในวัด ก็ได้พบกับตัวตนเป็นๆ ตัวจริงๆของ สรพงษ์ ชาตรี ด้วย น่ารักมากพระเอกหนังคนนี้ ยังได้โทรฯไปบอกหน่อยเลยว่า หลานพามาทำบุญที่วัดหลวงพ่อโต เคยมามั้ย.... ฯลฯ

เธอก็ได้แต่บอกว่า พ่อเจ้าประคุณคุณสามียังไม่พามา เออแนะ ตอบสั้นๆ ตัดคำถามไปได้หมดเลย

หลวงพ่อโต องค์เดียวกับที่สร้างวัดอินทร์ฯ บางขุนพรหม นั่นแหละ ที่เคยพา ไหม ไปไหว้เมื่อสามสี่ปีก่อนนั่นแหละ หลวงพ่อโตพรหมรังสี ที่คำสอนของท่าน ประมาณว่า

ลูกเอ๋ย บุญเจ้าไม่สร้าง จะมาอ้อนวอนขออะไร ... หมั่นสร้างบุญสร้างกุศลไว้เถิด ...หากถึงเวลาเมื่อไร แม้แต่สวรรค์ก็ห้ามเจ้าไม่ได้....ฯลฯ ๛

เมื่อสบโอกาส ก็ตั้งใจทำตามที่หลวงพ่อท่านสอนไว้ดูบ้าง เพราะแม้แต่ในธรรมบท ก็มีนิทานเรื่องเทวดาทาย เมือง ๒ เมืองทำสงครามกัน ว่า เมืองนั้นจะชนะ เมืองนี้จะแพ้ เมืองที่ได้รับคำทำนายว่าจะชนะ ก็เอาแต่กินเหล้าเมายา เพราะมันชนะแหงแหง เมืองที่ได้รับคำทำนายว่าจะแพ้ ก็ฝึกซ้อมรบกันทุกวัน พอทำสงคราม กลับกลายเป็นว่า เมืองที่ได้รับคำทำนายว่าแพ้ กลับชนะ เมืองที่เคย ได้รับ คำทำนาย ว่าจะชนะกลับแพ้ เลยไปต่อว่าเทวดา ทำไมไหนว่าจะชนะ แล้วกลับเป็นแพ้

เทวดาก็ตอบว่า ถ้าท่านช่วยตัวเองเต็มที่แล้ว แม้แต่เทวดาก็ห้ามท่านไม่ได้ แต่นี่ท่านไม่ทำอะไร เอาแต่กินเหล้า ไม่หมั่นฝึกซ้อม ...ฯลฯ ผลก็ออกมาอย่างนี้

อุทาหรณ์ สอนคนไว้ว่า ตนนั่นแล เป็นที่พึ่งแห่งตน

ไปเจอเอาวิหารหลังหนึ่ง รูปทรงคล้ายๆกับสำเภา เลยแวะไปกับหลานสาว ที่มาในงานบวชหลานชายด้วยกัน ก็พบกับ หลวงพ่อทันใจ ก็นึกถึงที่ไหมเคยบอกว่า

ขอซิๆขลังน่ะ

ก็ขอแหละ แต่ตั้งใจไว้ด้วยว่า ต้องช่วยตัวเองก่อน ขอเหมือนกัน แต่ไม่งอมืองอเท้าเอาแต่รอความช่วยเหลือจาก หลวงพ่อทันใจ แต่ถ่ายเดียว

ขลังจริงน่ะ จะบอกให้ หลวงพ่อทันใจที่สีคิ้ว และก็ได้ภายใน หนึ่งวันด้วย

ออกจากตรงนั้นพี่เก่ง พาเข้าไปแวะลำตะคอง ทีแรกก็ให้งงง ว่าจะเข้าไปทำไม พอดูป้ายถึงได้รู้

หิว

ครับ มันหิว ไม่ใช่ป้ายชื่อ หิว อะไรหรอก แต่ป้าย มันบ่งบอกว่าเป็นที่ขายของกิน เห็นป้ายเลยรู้ พ่อคุณเก่ง จะเก่งแค่ไหนก็หิว

ต้องนับถือพี่เก่งมากมากอีตรงนี้แหละ ช่างซอกแซกไปหาที่กินได้เด็ดสะระตี่จริงๆ บรรยากาศเหมาะมากเลย วันนั้น ฝนลงนิดๆ ไม่มาก แต่ก็เปียกแหละ ถ้าทนตากฝน เลยอบยพกันไปอีกที่ ดูวิวสวยๆ ผู้คนที่นั่น ก็น่ารัก สวยสำหรับหนุ่มๆ สมาร์ท สำหรับสาวๆ น่ารักน่าเอ็นดู สนุกสนาน สำหรับเด็กๆ

อาหารที่ดูว่าอร่อย และแปลกใหม่ก็ได้แก่ ส้มตำนางฟ้า ที่เขาเอา nan หรือ แป้งโรตีของแขกมาทอดกรอบ รองเป็นจานอีกทีหนึ่ง แล้วเอาพวกผลไม้มาแทนเส้นมะละกอ ใส่น้ำตำบักหุ่งลงไปคลุก ตักมาเทลงบนแป้ง nan นั้น แล้วเอาวางบนจานจริงๆอีกทีหนึ่ง

กินได้หมด ยกเว้นจานจริงใบนั้น

อีกสำรับนึงก็ แกงผักหวานไข่มดแดง อันนี้ ไม่ได้กินนานมาก ร่วมสามสิบปีได้ อร่อยทั้งสองอย่าง และก็กินอยู่แค่สองอย่างนี่แหละซะส่วนใหญ่ ปกติ ก็ไม่ใช่คนชอบกินอะไรนักหนาอยู่ด้วย ขนาด ไหม เธอยังทำหน้าย่น แล้วเปรยๆ

กินยังก้ะแมวเม่ยผ่อง

ภาษาไทยแปลว่า กินยังกับแมวป่วยดมดม อะโห แม่คุณน่ะแม่คุณ นึกได้ยังไงกันนี้ ฮึ แต่มันก็จริงของเธอว่า

มื้อนั้น กินอาหารสองอย่าง กับข้าวสวย ๒ จาน อิ่ม

เมนูอื่นๆก็มีปลาช่อนเผาเกลือ ที่เนื้อปลาขาวว้อก ชนิดที่ถ้าสาวผิวเข้าไปด้วย เป็นโดนแซวเด็ดๆ และ หลานสาวที่ไปงานบวชหลานชาย ก็โดนไปเต็มๆ ตลอดเวลาที่กินด้วยยยยย มะเขือเผาจิ้มแจ่ว ยำวุ้นเส้นแบบฉบับของเขาแหละ แต่จำชื่อไม่ได้ กับอย่างอื่นอีก สี่ห้าอย่าง

อิ่ม อร่อย อิ่มทั้งท้อง ทั้งตา ทั้งใจ เพราะที่นั่งตรงนั้น มันใกล้กับมุมมองทิวทรรศ์พอดี ที่เขาจัดไว้ให้มายืนถ่ายรูปกัน ก็เลย เพลินตา ไปกับ ความสวยงาม ที่กรีดกราย มาถ่ายรูป ให้ได้ยลกันไม่ขาดสาย

ยังกับว่า สายฝนแรกลงตอนทีมพวกเราเข้าไปถึงหะแรกนั้น จะบังคับว่า ต้องมานั่งตรงนี้น่ะ ก็ได้

สวรรค์จัดมา
อืมม เทพอุ้มสม มามั้งเน้าะ

ก็ขอขอบคุณ คุณเก่ง และเพื่อน(หลาน)ๆไว้ ณ ที่นี่อีกครั้งหนึ่งด้วยก็แล้วกัน แว่วๆว่า จะมีทริปกันอีก ไงก็บอกๆกันมั่ง หากว่าง ยินดีไปร่วมด้วยเสมอ

ต่อจากนั้น เราแวะกลางดง ได้น้อยหน่า มา ๒ ลูก เห็น มะไฟช่อโต แต่กังวลว่าจะกินไม่หมด เลยไม่ได้เอามา ลืมนึกไปว่า คนอื่นอีกตั้งคันรถ เสียดายมาก

งวดหน้าครับ งวดหน้าจะไม่ลืม

แวะที่สระบุรี ได้ curry pulp ดูเหมือนจะร้านชื่อ เจี้ยบ เพราะมีรูปลูกไก่อยู่ ของขึ้นชื้อสระบุรีมาฝากเพื่อนที่ ศจ. สทน. อีกกล่องฝากอุรา มันฟาดเกลี้ยงถายใน ๒๐ ชั่วโมง ๑๐ ชิ้น

สุดจุดหมายปลายทางร่วมบุญกันที่โรงพยาบาลภูมิพลฯ พวกหลานๆจะไปเยี่ยมเพื่อนกันที่นั่น เลยฝากนามบัตร สทน. ที่มีชื่อเราไว้ด้วยนั้น ให้กับคุณเก่ง และพี่สาว และเพื่อนๆอีกสองามท่าน

หลานสาวที่ไปบวชหลานชาย ก็แยกกันกับกลุ่มเพื่อนพระเอกกันตรงนั้นด้วย

บุญนำมาแท้ๆเทียว พวกเรานี่

วันรุ่งขึ้น อาศัยความรู้ ความสามารถส่วนตัว ทำงานด้วยความมุมานะ ที่สุด ก็สำเร็จสมมหายดังใจที่ได้ขอหลวงพ่อทันใจไว้ หลวงพ่อครับ ขอบคุณครับ

บุญช่วยด้วยบุญนำมา เพราะบุญนำพาให้มาพบปะกัน และที่สุดหากบุญยังคงดำรงไว้ ก็คงต้องได้พบกันอีก หลังจากแยกจากกัน ด้วยธรรมะของพระพุทธเจ้า

พบ เพื่อจำพราก จาก เพื่อพบ

เมื่อพบกันแล้ว ย่อมพลัดพรากจากกันเป็นธรรมดา และเพราะพลัดพรากจากกันด้วยจิตปราถนาเป็นเหตุ เป็นปัจจัย การเจอะเจอกันอีกครั้ง ย่อมเป็นที่คาดเดาได้

บุญรักษาทุก รูป–นาม