Sunday, February 20, 2011

มด

กินมด เอ้ย ทำมดตายไปตัว






ขออโหสิด้วยเถิด อย่าให้ มะไฟและครอบครัว ต้องเดือดร้อนเลยน่ะ กุศลผลบุญใดใดที่ทำมา แม้จักน้อยนิดเพียงไรก็ตามที ขอได้โปรดรับไปด้วยเถิด และขอให้เทวดาที่อยู่ในบริเวณนี้ ได้นำผลบุญไปบอก มด ทั้งหลายด้วยเถิด หาก มด รับบุญจาก มะไฟ ไม่ได้

ทำไมน่ะ มด ถึงได้ชอบจัง ชอบอยู่ในหม้อต้มน้ำร้อนกินกาแฟจัง มดน่ะ มด อยู่ได้ยังไงน่ะ

มึนมดจัง

ก็กาแฟ ๑ ช้อน น้ำตาล ๒ ช้อนใส่แก้วกาแฟ แล้วกดน้ำร้อนลงไป มันก็สีดำๆกาแฟๆแล้ว แล้วก็คนๆ

สถิติ ตอนเกือบเที่ยง
กินไป กัดซาละเปาไป จนกาแฟอึกสุดท้าย มันรู้สึกมีรสปร่าๆที่ปลายลิ้น แลบลิ้นออกมา เอาปลายนิ้วชี้แตะดู

อ้าว นี่มัน มด นี่หว่า ตายแหงแก๋

เฮ้ออ มดเอ๋ยมด

เอาน่ะ รูปนี่ สถิติการใช้งานของ blog นี้น่ะ ขอส่วนดีอันนี้ที่เกิดขึ้น มดจงรับไปน่ะ
ข้างบน ยามเช้า ด้านขวามือนี่ เพล
เอกสารที่เขียนไว้ พอมีค่ามั่ง หากเกิดกุศล ก็รับไป เด้อ

เทวดาท่านคงสงสาร เลยดลใจ ให้เพื่อนๆ แวะเข้ามาชม blog มะไฟ กันอึกทึกครึกโครม
ดูเอาเถอะหวะ ในช่วงหัวบ่าย มากันคึกคัก

กำลังใจครับ นี่คือ กำลังใจ ให้ มะไฟ เขียนอะไรต่อมิอะไรออกมาอีกได้เรื่อยๆ

กราบงามงามไว้ตรงนี้ กราบขอบคุณ พี่ๆ เพื่อนๆ ที่แวะเวียนเข้ามาอ่าน มาดู มาชม หรือจะด้วยเหตุผลกลใดก็แล้วแต่ ขอได้โปรดรับความเคารพ จาก มะไฟ ฅนยาก ผู้นี้ด้วย

No comments:


View My Stats