พฤษภาคม เดือนเกิด

เกิดแล้ว ย่อมแก่ เจ็บ จาก ตายไปตามลำดับ
เมื่อมีพบ ย่อมมีพลัดพราก จากแยกกันไป
เมื่อมีเหตุ มีปัจจัยอันควร ย่อมเกิด ย่อมดับ ด้วยเหตุด้วยปัจจัยนั้น

หนูหริ่ง เผือก ร่างกายขาวโพลน นัยตาแดงกร่ำ มาด้วยเหตุใดไม่ปรากฏ แต่เมื่อมาก็ย่อมควรมีเหตุมีปัจจัยให้มาอยู่ด้วยกัน และแม้กระนั้น ยามเมื่อจากกัน ยังไม่วายอาลัย ก็เมื่อใจยังไม่บรรลุธรรมวิเศษใดใด น้ำตามันก็อดไม่ได้ที่จะร่วงพรู ยามเมื่อยกร่างน้อยๆของเขามาวางบนฝ่ามือ

เขานอนแน่นิ่ง

ชีวิตเดียว จากไปอย่างเดียวดาย ช่างน่าสงสารนัก

สู่สุคติ สู่ภพ สู่ภูมิที่สูงขึ้นเถิดน่ะ เพื่อนเอ๋ย ด้วยกุศลที่ทำมาแม้จักน้อยนิดเพียงไรก็ตาม เพื่อนจงรับไปเถิด หากแม้นปัจจัยให้มาพบกันในชาตินี้ยังมี ขอปัจจัยนั้น รวมกับกุศลต่างประดามี ยังผลให้ได้มาพบกันอีกเถิด

ค่ำคืน ๒๓ พฤษาภาคม เผือก จากไป
เช้า ๒๔ พฤษาคม ฝังร่างเขาไว้ในบ้าน อุทิศส่วนกุศลด้วยตนเองให้เขาไป

ชีวิตมันไม่เที่ยง ความตายมันเที่ยงแท้ เราจักตายเป็นแน่แท้
ชีวิตไม่ใช่ของเรา ความตายเป็นของเรา

ขอบใจมากน่ะ เผือก เจ้าให้ความสุข ความเบิกบานตลอดระยะเวลาที่เจ้าอยู่กับพวกเรา สู่สุคติเถิด
มะไฟ ฅนยาก