สรณประจำใจ

ทำไม คนไทย ต้องไปไหว้ต้นไม้ เพื่อขอหวย
เขายากจนรึ
หรือ
เขาต้องการเงิน   .... แล้ว เอาเงินมาทำไม

จะว่าไป เป็น เพราะไม่มีที่พึ่งทางใจ หรือ เพราะเพียงเพื่อเงิน
ซึ่ง ไม่ว่าเพราะอะไรใน ๒ ประเด็นนี้ ล้วนแล้วแต่เกิดจาก ความโง่เขลาเบาปัญญาทั้งสิ้น

ในมุมของที่พึ่งทางใจนั้น หลวงพ่อทั้งหลายในอดีตท่านลำบากปลูกฝังพระพุทธศาสนาไว้ให้ เอาไว้ให้เป็นที่พึ่งทางใจ ให้ยึดพระคุณแม่-พ่อ คุณพระรัตนตรัย เอาไว้ให้หนักแน่น แต่มาบัดนี้ อย่าว่าแต่คุณพระรัตนตรัยเลย ที่ลดลง แม้แต่พระคุณแม่-พ่อ ก้็ยังปรากฏว่า ลดลงอย่างน่าใจหาย จากที่เห็นผ่านสื่อต่างๆ มากมายในทุกวันนี้

ในมุมของเงินตรานั้นเล่า พวกเราก็รู้กันอยู่ว่า ข้าว-กับ เท่านั้น ทำให้อิ่มท้อง และเมื่อท้องอิ่มแล้ว มันก็มีพลังที่จะทำอะไรต่อมิอะไรได้ ทั้งเลว ทั้งดี แต่นี่ กลับมุ่งไปหาแต่ เงิน เงิน เงิน ทั้งๆที่ ข้าว ปลา อาหาร ก็มีอยู่แล้วโดยไม่ต้องใช้ เงินตรา อะไรเลย   แล้ว เงิน ที่มุ่งหามานั้น หามาเพื่ออะไรกัน กินแทนข้าวปลาอาหารได้รึ

น้ำใจ ความเข้าใจ ความปราถนาดีต่อกัน แม้จะยังมีอยู่ แม้จะเจือจาง แม้จะเปราะ เปื่อยยุ่ย แต่ก็ยังดีกว่าไม่มี และมันเป็นทางแก้ได้

ทบทวนถึง น้ำใจ ความเข้าใจที่ถูกต้อง ความปราถนาดีต่อกัน กันไว้ดีกว่าน่ะ สาม-สี่วันที่ผ่านมา มะไฟ รอดมาได้เพราะน้ำใจเพื่อนบ้าน รอดมาได้ เพราะอิ่มท้อง โดยไม่ต้องไปดิ้นรนหาสตังเลย  (ออกจากบ้านไปนั้นหรอก ที่มีแต่จ่ายเงินทอง)

หมูยอ จากนครพนมที่คุณแม่น้องเอก เอามาให้พวงใหญ่ ก็ทำให้อิ่มท้องไปหลายคาบมื้อ ทำกินเองไม่เป็นหรอก ได้แต่พึ่งยายน้องโซล ให้ทอดให้ ขอข้าวเขามาสักจานนึง คนเดียว เท่านี้ก็รอดแล้ว

มะไฟ ให้อะไรตอบแทนเขาบ้างหละ แทบไม่มี นอกจากเนื้อที่บ้าน เนื้อที่ที่เป็นดิน ก็ให้ยายน้องโซลอาศัยปลูกผัก พืชสวนครัว ไม่ว่ากะเพรา ตะไคร้ พริก บวบ น้อยหน่า สะเดา มะขาม ฟัก แมงลัก อื่นๆอีกจิปาถะ อ้อ หูเสือ ด้วย ให้ดินคุณยายไป ยายน้องโซล เป็นคนมือเย็น ปักอะไรลงดิน เป็นเขียวขจีขึ้นมาทันที  (ผิดกับ มะไฟ ที่แทบอ้อนวอนตาม ยังไงก็ไม่เขียวขึ้นได้) ก็เลยอาศัยกันไป

มะไฟ อาศัยอย่างนี้ รอดมาได้ สิ่งฟุ่มเฟือย ฟุ้งเฟ้อ แทบไม่มีเลย

กลับมาเถิดน่ะ เพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้นเอ๋ย กลับมาหา สรณประจำใจอันเกษม ที่เคยได้รับจาก อริยสงฆ์สาวกขององค์พระสัมมาสัมพุทธ พระพุทธเจ้าพระองค์นั้นเถิด อย่าเตลิดออกนอกทางกันเลย กลับมาบ้านคือเรือนใจของตนเองเถิด

๏นโม ตสฺส ภควโต

อรหโต

สมฺมา

สมฺพุทฺธสฺส นโมตสฺส ภควโต

อรหโต

สมฺมา

สมฺพุทฺธสฺส นโมตสฺส ภควโต

อรหโต สมฺมา

สมฺพุทฺธสฺส๛

๏พุทฺธํ สรณํ คจฺฉามิ

ธมฺมํ สรณํ คจฺฉามิ

สงฺฆํ สรณํ คจฺฉามิ

๏ทุติยมฺปิ พุทฺธํ สรณํ คจฺฉามิ

ทุติยมฺปิ ธมฺมํ สรณํ คจฺฉามิ

ทุติยมฺปิ สงฺฆํ สรณํ คจฺฉามิ

๏ตติยมฺปิ พุทฺธํ สรณํ คจฺฉามิ

ตติยมฺปิ ธมฺมํ สรณํ คจฺฉามิ

ตติยมฺปิ สงฺฆํ สรณํ คจฺฉามิ๛