แน่นอนว่า ระยะเวลาตั้งหลายวัน ที่อยู่ใกล้ชิดกัน จะพูดจากันแค่ไม่กี่คำ คงเป็นไปไม่ได้ ก็จากการพูดคุยกัน ทำให้ทราบถึง อุปนิสัยใจคอ ซึ่งกันและกัน ได้ดี
มีอยู่ครั้งหนึ่ง มะไฟ เอ่ยถึงกิ้งกือ ไหมฟ้า เธอทำท่าคอหด สีหน้าน่ากลัว เธอว่า เกลียดและกลัว เจ้าตัวนี้มาก แต่เธอมีเรื่องประกอบให้ฟังด้วย ซึ่งฟังแล้ว มันไม่เห็นจะน่ากลัวสักนิด แม้ยังงั้น เธอยังยืนยันว่า เกลียดและกลัว อยู่นั่นแหละ
ดูท่าว่า คงจะเปลี่ยนทัศนคติ ข้อนี้ ของเธอได้ยากมาก จากสีหน้า ท่าทาง ที่เธอแสดงออกมา
มีสามสหาย นั่งดวด เหล้าตอง กันที่ร้านขายเหล้าตอง ประตูป่า ดวดกันอยู่นาน จนกระทั้งว่า แม่ค้าขายเหล้าตอง ยอมแพ้ ยอมให้สามสหาย นั่งก๊งกันต่อโดยสะดวก แต่ถ้าว่าหยิบฉวยอะไรไป ก็ขอให้จดไว้ละกัน
สักพัก เหล้าขนานหนึ่งหมดไป แต่อารมณ์ดื่มยังคงราบรื่น ไม่ติดขัด จึงไม่อยากขยับขยายไปที่อื่น จะเรียกแม่ค้ามา เธอก็เข้าบ้าน นอนไปแล้ว
นี่ๆ ออกไปหาซื้อมาหน่อยซิ นี่ตัง
เอ็งน่ะแหละไป ฉันเดินช้า อีกฝ่ายเกี่ยง ไม่ยอมไป พร้อมยกจุดด้อยมาอวด
ไม่ได้หรอก ฉันเดินเร็ว ประเดี๋ยวทำเหล้าหกหมด ต่างฝ่าย ต่างยกจุดด้อยของตัวมาประชัน
เงียบกันไปพักหนึ่ง เลยนึกถึงสหายที่เหลือได้ จึงขอร้องให้เขาไปเอาเหล้ามา
เจ้าาา รับคำแล้วก็เดินลงเรือนไป
สองสหายนั่งคุยกันไป จิบเหล้าตองไปพลาง หยิบมะขามเปียก มาจิ้มเกลือกินไป ก็นานโข รู้สึกว่าผิดสังเกตุ
ทำไมยังไม่มาอีกน้าาา
ต่างก็นึกในใจกันยังงั้น ในที่สุดอดรนทนไม่ได้ เลยพากันออกมา กะจะไปดูที่ร้านฟากขะโน้น ว่าเพื่อนไปถึงรึยัง หรือว่าเหล้าที่โน่นก็หมด ฯลฯ
ต่างต้กกะใจ เมื่อพบว่า สหายรัก ที่วานให้ไปซื้อเหล้ามานั้น นั่งอยู่ตรงเชิงบรรไดบ้านนั่นเอง
เฮ้ย นั่นทำอะไรอยู่ว่ะ ทั้งคู่อุทานปนถามออกมา เกือบพร้อมๆกัน
ผูกเชือกรองเท้า อยู่เจ้าาาาาาว
สหายรักตอบเสียงใส เล่นเอาทั้งคู่แทบลมจับ จะให้ไม่เป็นลมได้อย่างไรกัน ก็ในเมื่อ รองเท้าที่ผูกเชือกแล้วนั้น ยังไม่ถึงครึ่งของจำนวนที่มีอยู่
สามสหายที่ว่าคือ กระต่าย ที่วิ่งเร็วแล้วเหล้ากระฉอก, เต่า ที่เดินช้า, และ สหายผูกรองเท้า กิ้งกือ หรือที่คนเมืองเรียกว่า แม้งแสนตี๋น หรือที่ฝรั่งเรียกว่า millipede นั่นเอง
No comments:
Post a Comment