ธรรมหนึ่งพรรษา: ใครผิด

จาก ธรรมชาติ(๑) นั้นทำให้ทราบถึง นาม รูป ที่ป็น คู่ธรรม ประจำใจสำหรับใช้พิจารณา

พรรษานี้ กลับไม่ได้ทำอะไรมากเลย มีแต่ตั้งใจ แล้วใจมันล้มหรืออย่างไร ถึงคอยแต่ ตั้งตั้งตั้ง กันอยู่นั่นแล้ว

ยังดี ที่อย่างน้อยก็เพียร ตั้งใจ ไว้อยู่บ่อยๆ เพราะแสดงว่าคอยพิจารณาอยู่เนืองๆ เนืองๆอยู่กับเรื่องที่เป็นกุศล

แต่ถึงอย่างไร สัดส่วนของจิต ที่อยู่กับ อกุศล ก็ยังคงมีมากกว่า
ราวกับว่าเป็นการเตือน เมื่อปลายเดือน ตุลาคม ไเยี่ยมแม่ที่ ชนบท พบว่า ไม่ว่าจะพูดจะจาอย่างไร คุณแม่ท่านก็ดูว่ารับได้มั่ง ไม่ได้มั่ง จึงตัดใน บอกท่านไปว่า

แม่ครับ ก็ตอนนี้แหละ ที่ต้องพึ่งตนเองแล้ว ตอนนี้ พึ่งใคร ก็ไม่ได้แล้ว อตฺตาหิ อตฺตโนนาโถ จะต้องใช้แล้ว

แล้วก็กลับมาทำงานต่อ ที่บางเขน ผ่านไปได้สองวันก็ทราบว่าคุณแม่ ท่านกระทำ กาลกิริยา เรียบร้อยไปแล้ว

ปัจจุบันธรรม นับว่ามีค่าอย่างยิ่ง แต่ต้องรวมกับการพิจารณาธรรมด้วยสติที่รู้ เท่าทัน ด้วย ก็ขอให้เพื่อนๆจงอย่าลืม อย่าละเลย การอยู่กับปัจจุบันธรรม โดยดีเถิด จะได้ไม่เสียทีที่เกิดมาเป็นฅน ได้พบพระพุทธศาสนา ได้อยู่ในประเทศไทย

อดีตที่ล่วงไปแล้ว ก็อย่าไปคิดคำนึง อนาตคที่ยังมาไม่ถึง ก็อย่าเอามากังวล ใครผิด ใครถูก ก็เป็นเรื่องที่ ได้ผ่านไปแล้ว ก็ให้มันแล้วไปเถิด

เริ่มต้นที่ ๑๓ ตค มาจบเอาที่ ๒๔ พย ปีเดียวกัน