อำนาจ

อำนาจ ดูว่าเป็นสิ่งที่ทุกคนปรารถนา
แต่ใช่ว่าจะได้มาง่ายๆ

ไปต่างจังหวัดงวดนี้ ออกเดินทางไวกว่าปกติ
อารามที่กังวลเรื่อง เสียเวลาเรียกแท้กซี่ จากบ้านไปหมอชิต ๒ กับ เรื่องรถติดบนถนน โดยไม่ยอมบอกสาเหตุ หรือเหตุผล เลยออกจากบ้านเนิ่นมากไป
ผลน่ะหรือ  เรียกรถคันแรกก็ได้แล้ว แถมรถไม่ติดเลยด้วย หกโมงเย็นนิดๆเอง ก็ถึงแล้ว

นั่นหละเขียวๆนั่นแหละ ไม่อันใดก็อันหนึ่งล่ะ

จับรถโดยสารเที่ยวทุ่มสี่สิบ นั่งเยื้องๆบนหัวคนขับ เพราะยืดขาได้ วางสัมภาระได้

กะผ่านสำนักงานพลังงานปรมาณูเพื่อสันติ กับ สำนักงานปรมาณูเพื่อสันติ กับ สถาบันเทคโนโลยีนิวเคลียร์แห่งชาติ(องค์การมหาชน) บนทางด่วน ซึ่งก็ผ่านหลายเที่ยวแล้วด้วย .... เลยถ่ายรูปเอาไว้ซะ ทำนองว่า หมั่นไส้มานานแล้ว อะไรยังงี้แหละ คือเหตุผลสำคัญน่ะ

นั่งเอนตัวถ่ายจากในรถที่กำลังวิ่งๆอยู่ กะเลยไหว สะบัดมากไป เอาแค่พอรู้น่ะ ว่านั่นหละรูป

งวดนี้อัญเชิญของสำคัญล้ำค่าไปด้วย พอถึงตัวจังหวัด จะออกไปเป้าหมาย รถออกจากสถานีขนส่ง ของ บขส กลับวิ่งตามรถสายอุบลไปซะงั้น

มะไฟ แปลกๆตา กับสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไป แต่ไม่กล้าเอ่ยปากถามสารถี ทว่า สักพัก โค้ช เธอกลับขึ้นมาถาม มะไฟ ว่า

พ่อ พ่อ พ่อแมนบ่ ไป ....นั่นน่ะ
ครับ
พ่อ เขื่องใน กับ .... อันได๋ฮอดก่อน พ่อฮู้ บ่
บ่หละเด๋ ....

เท่านั้นแหละ ผลลัพธ์ ที่มาเรียก มะไฟว่า พ่อ เธอเลยต้องรีบควักมือถือออกมาโมรฯหาใครต่อใครวุ่นไปหมด

มาถึงสามแยกดงบัง แล้วเลยไปนิดนั่นแหละ สารถึ เอ้ย สารถีตัวดีหยุดรถ แล้วกลับรถ วิ่งย้อนมาทางเก่า แล้วกลับมาเข้าเส้นทางเดิมที่คุ้นเคยตา มะไฟ อยู่ .... แยกดอนมะยาง

รถวิ่งมาตามถนนที่สวยงามมาก เส้นทางนี้ อยากให้พวกเรามาสำรวจกันมั่ง
ฝนตก แต่ถนนแค่เปียกๆ มาวิ่งฝ่าน้ำกระจาย ก็ นั่นแหละ ที่บ้านน้ำเกลี้ยง นั่นแหละ ซึ่งพอเห็นชื่อบ้าน มะไฟ ก็มั่นใจว่า มาถูกทางแน่ และถ้าจะให้แน่ใจ คงได้เจอบ้านดงเจริญในข้างหน้าอันไม่ไกลนัก

ซึ่งก็ตรงตามคาดหมาย บ. ดงเจริญ

ระหว่างทางที่โกลาหลกับการหลงทางของสารถีที่พารถไปนั่น ก็ส่งข้องความมาแจ้งเพื่อน ทำเอาพวกเขา ที่ตื่นกันมาแล้ว ตื่นกันไปอีกยกใหญ่ ไม่รู้ว่าตื่นตระหนก หรือว่าอย่างไรกัน ตอนนั้น เกือบๆตีสี่

comrade สหายที่มารับ

รถเสียเวลาไป ทำเอามาถึงที่หมายเอาตีสี่เกือบๆ ตีสี่ครึ่ง แต่ไม่ถึงตีสี่ครึ่งดอก

มาเอนตัวนอนข้างๆสัมภาระ ก็เจอเพื่อนเขามาเล่นข้าวของ เลยช่วยจัดการเก็บขึ้นเข้าที่ให้ แต่ถึงยังงั้น เพื่อนก็มานั่งข้างๆเกาคางเล่น

กำลังเปรียว

ได้ตักบาตรในรุ่งเช้าวันนั้น
เข้าที่พัก ก็พบว่าเพื่อน,ที่เป็นคนน่ะ ไม่ใช่ แมว, เตรียมเต่า เอาไว้ไปปล่อย ก็อนุโมทนาสาธุด้วย

เส้นทาง ที่วิ่งออกนอกลู่นอกทางนั้น คือ

ป่าติ้ว อำนาจเจริญ

เกือบได้อำนาจเจริญแล้วไหมล่ะ หากไม่ไปเจอ ดงบัง เข้าไว้เสียก่อน
มานึกๆดู คงเป็นเพราะสิ่งของสำคัญอันล้ำค่ายิ่งที่อัญเชิญไปด้วยแน่ๆที่เขาพาไป

อรุณสวัสดิ์ คำเขื่อนแก้ว ยโสธร